Montfort en La Séguinière

La Séguinière ligt in het departement Maine-et-Loire – 49 – Arrondissement Cholet

Algemeen

La Séguinière ligt op de rivier de Moine die de grens vormt tussen de historische provincies Anjou et de Poitou. Tot in de 19de eeuw leefde de bevolking vooral van de landbouw en de veeteelt. Sedert de 20ste eeuw, met de industrialisatie in de buurt van Cholet,  zijn er vooral textiel- en schoenfabrieken bijgekomen waardoor voor de inwoners een nieuwe bron van tewerkstelling ontstond. 

Het dorp telt drie merkwaardige gebouwen. Dit zijn de oude brug, de kerk Onze-Lieve-Vrouw-ten-hemel-opgenomen en de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Eindeloos Geduld.

De oude brug uit de 15de eeuw, is in de Montfortaanse geschiedenis een plek waar twee grote vrienden elkaar ontmoet hebben, namelijk de pastoor van de parochie Keating en Montfort. Van deze ontmoeting bestaat ook een glasraam dat je kan zien in de parochiekerk.

De Kerk van Onze-Lieve-Vrouw-ten-hemel-opgenomen is gebouwd op de plek waar voordien een eenvoudig kerk stond uit de 11de eeuw.  (lees verder voor méér informatie) 

Fontein van de doden

Halfweg de weg tussen de parochiekerk en de kapel is een bron waarboven een kleine kapelletje staat met een beeldje van Montfort.  

Deze bron draagt de naam ‘Fontein van de doden’ en er staat een beeldje bij de fontein zelf met de naam Onze-Lieve-Vrouw van Troost. Het zou in 1947 gebouwd zijn.

Vanwaar de naam ‘ Fontaine des morts’?  Dit zou een oude Middeleeuwse traditie zijn uit het Oosterse Christendom om in de buurt van een kerkhof een doodslantaarn of een dodenfontein te plaatsen. Deze fonteinen werden ook door de buurtbewoners gebruikt toen er nog geen waterleidingen waren.

Een derde monument in dit dorp is de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Eindeloos Geduld. Het koor van deze kapel dateert uit de 12de- 13de eeuw. (lees verder voor méér informatie) 

Montfort en La Séguinière (beknopt verhaal vanaf 1713)

Glasraam Montfort en Keating

Montfort wou naar Parijs gaan en heeft onderweg meerdere missies gepreekt. Zo is hij ook aangekomen in La Séguinière. Hij kende er de pastoor die afkomstig was uit Ierland en Keating heette, maar hier zei men « Kentin ». Hij was ongetwijfeld een buitengewoon man want Montfort noemde hem “een priester naar mijn hart”. Ze hadden elkaar ontmoet in het hospitaal St Louis in La Rochelle, waar Keating aalmoezenier was. Keating had dus de activiteiten van Montfort in La Rochelle gezien en gehoord, en zijn diepe sympathie voor Montfort waren aangewakkerd. Toen de bisschop van La Rochelle priester Keating benoemde tot pastoor van La Séguinière had Montfort hem beloofd om hem te komen bezoeken en mogelijks verzekerd om een missie te preken in de nieuwe parochie van zijn vriend. Een glasraam in de parochiekerk herinnert aan de ontmoeting van de twee vrienden op de oude brug.

De missie had het grootste succes. Montfort had zijn rijpe en ervaren leeftijd als missionaris bereikt. Ook werkte hij in La Séguinière samen met priester Keating die van hetzelfde hart en dezelfde mening was als hijzelf. 

De brug over de Moine

In La Séguinière stichtte Montfort een Broederschap van de Rozenkrans. 

Vervolgens heeft hij een oude kapel gerestaureerd samen met vrijwilligers. 

Daarna kreeg de parochie als cadeau een mooi beeld van de Maagd Maria dat hij eigenhandig gesculpteerd had. 

Vooraleer de parochie te verlaten heeft Montfort beloofd om later nog eens terug te komen… op voorwaarde dat men trouw bleef aan het bidden van de Rozenkrans. 

Dit heeft hij ook gedaan, een jaar vóór hij overleed in St Laurent-sur-Sèvre.

De kerk Onze-Lieve-Vrouw-ten-hemel-opgenomen

De parochiekerk O.-L.-Vrouw-ten-hemel-opgenomen

De Kerk is gebouwd op de plek waar voordien een eenvoudig kerk stond uit de 11de eeuw. Ze is doorheen de tijden omgebouwd en nog een laatste keer vernieuwd tussen1858 en 1860. In 1970 werd ze geklasseerd tot historisch monument en dit is grotendeels te danken aan de glasramen die er zijn. Zij verwijzen naar de grootste momenten in de geschiedenis van het dorp en van deze regio zoals de oorlog in de Vendée en de passages uit het leven van de heilige Montfort.

We starten het bezoek achteraan in de kerk aan de rechterkant.

1. Het eerste glasraam herinnert ons aan de heldhaftigheid van de christenen tijdens de Vendéese oorlog. Men toont ons ‘het veld van de martelaren in Avrillé’, met de namen van 6 dames die gefusilleerd worden. 

2. Het tweede glasraam toont ons Montfort die, nadat hij de kapel heeft gerestaureerd, een grote processie organiseert ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van eindeloos geduld. 

3. Het derde glasraam brengt ons terug naar de tijd van de revolutie waar de christenen hun geloof in het verborgene beleefden.  Een opschrift op het glasraam vertelt ons “de stille mis van Moulinard door pastoor Buchet bij dageraad “. Het evenement dateert zich in 1794.

Glasraam "de stille mis"

4. Het vierde glasraam vertelt over de heuglijke ontmoeten tussen Montfort en zijn vriend pastoor Keating in 1713 op de brug. Wil ook aandacht geven aan het geschenk dat Montfort in de handen houdt en dat hij aan zijn vriend (en zo ook aan de parochie) schenkt. 

5. Het vijfde glasraam situeert ons opnieuw in volle revolutietijd en toont het grote moment wanneer Bonchamp  gekwetst wordt tijdens het gevecht in Cholet en nog uitroept voor hij sterft: “geef genade aan de gevangenen”  

In het koor merken we een herinneringsplaat: « In herinnering aan de gedode mannen, de vrouwen en de kinderen van deze parochie die getuigden van hun geloof”, vervolgens citeert men hier ook twee namen van priesters. 

Het retabel aan het zijaltaar is ter ere van de H. Hubertus.

De glasramen van het koor :

     In het midden: de kroning van Maria 

     Rechts: de annuntiatie – de boodschap van de engel aan Maria 

     Links: het dagelijkse leven in Nazaret.

Wij vervolgen het lezen van de glasramen aan de andere kant.

glasraam nr 3 "middernachtmis"

1. Het eerst glasraam toont ons opnieuw een scene uit de tijd van de revolutie: een groot kruis en de tekst: “Liever sterven dan verraden” (het geloof verraden).

2. Het tweede glasraam herinnert ons aan de stervende Montfort in St Laurent die zegt: “Tussen de Zoon en de Moeder heb ik niets te vrezen”. 

3. Het derde glasraam berust niet op een gekend feit en is een denkbeeldig scenario. Hetstelt de verkondiging voor van het Goede Nieuws zoals het gaan naar de Kerstnachtmis ondanks alles zoals terreur, ruïnes… Ondanks alles, is het Kerstmis, is God-met-ons. 

4. Een vierde glasraam toont als het ware een echo op de evangelisatie van Montfort : « Ik wil een beeld (van de Maagd Maria) op alle kruispunten van de wegen ». 

5. Het vijfde glasraam is ter ere van de hostie – H. Sa

crament. Het is evident dat het woord ‘hostie’ verwijst naar de Eucharistie, maar hier wordt verwezen naar de missie van elke christen. Zoals de Heilige Paulus zegt: “Wijdt uzelf aan hem toe als een levende, heilige offergave” (Rom. 12,1). 

Een laatste glasraam boven de inkomdeur drukt een kreet uit van de christenen tijdens de revolutie.

De kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Eindeloos Geduld.

De absis van de kapel

Het koor van deze kapel dateert uit de 12-13de eeuw. Ze is toegewijd aan Maria-Magdalena en maakte deel uit van de priorij van St Laurent-des Gâts de la Romagne. De huidige afmetingen van het gebouw dateren uit 1713. Naar aanleiding van een grote missie die Montfort hier preekte, liet hij de kapel restaureren. Deze kapel herbergt het beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Eindeloos Geduld. Het is een beeld van de Maagd Maria gemaakt door Montfort uit een tak van een perenboom dat hij vond in het dorp. De muurpanelen behandelen vooral de geschiedenis van deze kapel. Voorts is hier ook het hart begraven van pastoor Cribier. Hij liet deze kapel in de 19de eeuw restaureren.

Bij het binnenkomen aan de rechterkant is een muurplakkaat dat uitleg geeft over Montfort en de eerste restauratie die uitgevoerd werd. Daartegenover is een andere plakkaat dat allusie maakt op de restauratie die gebeurd is in de 19de eeuw.

O.-L.-Vr. van eindeloos geduld

De absis van de kapel is het oudste deel van dit gebouw. Daar bevindt zich het beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Eindeloos Geduld. We merken op dat de Maagd duidelijk zichtbaar een gebaar maakt: zij geeft haar Jezus aan… de bezoeker, de pelgrim,… om Jezus aan te nemen en Hem verder te dragen in de wereld.

Het kruisbeeld in de absis is het werk van Charles du Plessis en dateert uit de 16de eeuw. Het heeft een Karolingische of Romaanse of Byzantijnse inspiratie.

Aan de zijmuur links bij het binnenkomen is een meerkleurig beeld te zien. Het is Onze-Lieve-Vrouw-van-de-drie-Ave-Maria’s. Het beeld komt uit de basiliek 'Notre-Dame de la Trinité' te Blois.

Achterin de kapel zien we een Kruisweg. Hij is van recentere makelij en eveneens vrij merkwaardig.

Gebed tot Onze-Lieve-Vrouw van Eindeloos Geduld

Gebed gebaseerd op Kantiek 145

Kantiek 145 werd door de H. Montfort geschreven
ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van Eindeloos Geduld.

Maria, Moeder van eindeloos geduld,

bij U zoek ik mijn toevlucht,

kom mij te hulp in mijn lijden en klagen van elke dag.

Bevrijd mij uit mijn nood

of laat mij groeien in geduld.

Sta mij bij want U kunt mij genezen,

U kunt de keten die mij in mijn lijden vasthoudt, verbreken.

Op U stel ik al mijn hoop.

Wil in Uw barmhartigheid mijn lijden verlichten
of mij het geduld geven om mijn lijden te dragen.

Maria, Moeder van eindeloos geduld,

toeverlaat van misdadigers,

U geneest wie ongeneeslijk is,

U steunt de ongelukkige,

de armen en de verlamden,

op U stel ik al mijn hoop.

Aan U vertrouw ik mij toe,
laat niet toe dat het Kwade mij bekoort
en mij onder druk zet.

Maria, Moeder van eindeloos geduld,
op U stel ik al mijn hoop.

Oorsprong : Cantique 145 – En l’honneur de Notre-Dame-de-toute-Patience