Pagina's

woensdag 2 mei 2012

De naastenliefde loopt geen gevaar - WG 171


Vaak heeft de missionaris moeten antwoorden op vragen van mensen die terugschrokken
voor de gevolgen van een volledige zelfgave want, zo redeneerden zij, als ik niet goed voor
mijn eigen zielenheil en dat van mijn dierbaren zorg, dan breng ik mijzelf en hen schade toe
en dat komt mij later duur te staan. Montfort heeft voortdurend dit bekrompen idee van de
liefde moeten bevechten. Het kan toch niet dat God, die liefde is,
jou en je dierbaren gaat benadelen omdat jij je helemaal voor zijn Rijk hebt ingezet!

Wij lezen het zevende motief in nr 171:

171. Wat ons ook nog kan aansporen tot het beoefenen van deze praktijk,
zijn de grote weldaden die onze evenmens daardoor zal ontvangen.
Door deze praktijk beoefent men immers op uitmuntende wijze
de naastenliefde tegenover hem.
Want door de handen van Maria geeft men hem al het kostbaarste wat men bezit:
de voldoenings- en verkrijgingswaarde van al zijn goede werken,
zonder ook maar de geringste goede gedachte of het minste lijden
uit te zonderen. Men gaat ermee akkoord dat alle voldoeningen,
die men reeds verworven heeft en die men tot
de dood toe zal verwerven,
volgens het goeddunken van de heilige Maagd worden aangewend voor de bekering
van zondaars of voor de verlossing van zielen uit het vagevuur.

Is juist dat niet zijn naaste volmaakt liefhebben? Is juist dat niet een waarachtig leerling van Jezus Christus zijn, die men herkent aan de liefde? Is juist dat niet het middel om zondaars te bekeren, zonder vrees voor zelfingenomenheid; het middel om zielen uit het vagevuur te bevrijden, terwijl men nauwelijks iets anders hoeft te doen dan datgene waartoe iedereen reeds verplicht is in zijn levensstaat?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten